വെറുതെ..

പണ്ട്

കുഴിച്ചിട്ട

ഒരു നീല കുടുക്ക

മുറ്റത്തു 

മഴത്തുള്ളികള്‍ വീണു

മണ്ണ് നീങ്ങി

പുറത്തു കണ്ടപ്പോള്‍

മനസ്സറിയാതെ 

കൈകള്‍  രണ്ടും  നീണ്ടു

 

വെളുക്കാന്‍ വേണ്ടി

കാത്തു സൂക്ഷിച്ചു വെച്ച

കനം കുറഞ്ഞ   സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ അടക്കിയ

കുടുക്കയില്‍ വിരലുകള്‍  പരതിയപ്പോള്‍

പഴകിയ സ്വപ്നങ്ങളുടെ തരികള്‍ മാത്രം

പുസ്തക താളില്‍

പെറ്റു പെരുകുമെന്നു കരുതി

സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കൊണ്ട്  അടക്കിയ

പീലികളെ

ആകാശം കാണാതെ 

കയ്യിലെടുത്തു

താളുകളില്‍ തന്നെ  വീണ്ടുമടച്ചു   വെച്ച്

പിന്നെയും സ്വപ്നങ്ങളോട്‌

യാത്ര പറഞ്ഞു