ദീര്‍ഖ നിശ്വാസങ്ങള്‍ കൊണ്ട്
പൊതിഞ്ഞ ജീവന്റെ
പൊതികളില്‍
വലിച്ചു മുറുക്കിയ
നൂലുകള്‍
അട്ടയെപോലെ
വീണ്ടും
ചുവന്ന പാടുകളില്‍
പറ്റി പിടിച്ചു നിന്ന്
ശേഷിച്ച പ്രണയത്തെയും
മാച്ചു കളയുന്നു
ഒരു വിളിപ്പാട് അകലെ
കൈകള്‍ പിന്നില്‍ കോര്‍ത്ത്‌
കുട പിടിക്കാതെ
സ്നേഹത്തിന്റെ ചാറ്റല്‍ മഴ കൊള്ളുന്ന
അദ്രിശ്യമായ ദേഹത്തിന്റെ
നിഴല്‍ എന്നോട് ഒട്ടി നിന്ന്
എനിക്കൊരു നനവിന്റെ
നിഴല്‍ സമ്മാനിച്ചു
നനവില്‍ നിന്ന്
നിഴലിന്റെ മുളപ്പിനെ സൂക്ഷിക്കുവാന്‍
വാക്കും നോക്കും തന്നു
നെഞ്ചോട്‌ ചേര്‍ത്ത് നരച്ച മുടികള്‍
വെളുത്ത മേഘങ്ങള്കൊപ്പം
പറന്നകലുന്നു
No comments:
Post a Comment