ബാക്കി വെച്ച ചെറു പുഞ്ചിരികള്‍
ചിരിക്കാന്‍ മറന്ന ചുണ്ടുകളില്‍
വിറച്ചു നിന്ന് ചിരിക്കാന്‍ ഭയക്കുന്നു
... ചിരിയെ മുക്കി കൊല്ലുവാന്‍
കണ്ണില്‍ നിന്ന് ഒഴുകുന്ന നീരില്‍
ജനിച്ചു വീണ മണ്ണും വീടും
ഇല്ലാതാകുന്നത് കാണുവാന്‍ കണ്ണിനു
കണ്ണ് നീര്‍ തന്നെ തടസ്സം നില്കുന്നു
തെളി നീര്‍ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകള്‍
ഭാരം നിറഞ്ഞു കാലില്‍ വന്നുടയുമ്പോള്‍
കാലുകള്‍ തന്നെ തട്ടി മാറ്റുന്നു.
പാതി വെന്ത കാലുകള്‍
ചിതയില്‍ നിന്നെഴുന്നേറ്റു
നടക്കുവാന്‍ കൊതിക്കുമ്പോള്‍
വെട്ടേറ്റ വിറകുകള്‍ ആളിക്കത്തി
തീയുടെ ദാഹം തീര്‍ക്കുന്നു
ചെറു പുഞ്ചിരികള്‍
ദാഹം തീര്‍ത്ത തീയുടെ
ചാര നിറത്തില്‍ നിന്ന്
ജീവിത കഥയെഴുതുവാനുള്ള
അക്ഷരങ്ങള്‍ പെറുക്കുന്നു..
ഓര്മ്മയിലെത്തുന്ന ചില നിമിഷങ്ങളിലെ ഭാവങ്ങള് ചില അസ്വസ്ഥതകള് ഒന്ന് വരച്ചു വെച്ചാലോ എന്ന് തോന്നിയതിന്റെ ഭാഗമായാണ് എഴുത്തിന്റെ തുടക്കം.ചില വാക്കുകള് മേയ്യോഴുക്കില്ലാതെ മുഖം തിരിച്ചും മറഞ്ഞിരുന്നും വിഷമിപ്പിക്കുന്നു.ബോധം ആകട്ടെ എല്ലാ വാക്കുകളും ഒരേ പോലെ ഒരേ സമയത്ത് തരുന്നും ഇല്ല. ഞാനും എന്റെ മനസ്സും ആയുള്ള ഒരു മത്സരം.വാക്കുകള് ആകുന്ന കളിമണ്ണില് ചിന്തയുടെയും ഭാവനയുടെയും കരസ്പര്ശം കൊണ്ട് ഒരു കളിമണ് ശില്പം മിനുക്കി എടുക്കുവാന് ഉള്ള ഒരു ശ്രമം.
No comments:
Post a Comment